Een jongeman uit Bennekom
Vond in zijn tuin een vliegtuigbom
En nodigde zijn vrienden om
het ding te demonteren
Op de begrafenis verscheen
Van de genode vrienden geen
Zij lagen met versplinterd been
Dat kwam van ’t exploderen

Refrein:
Zo gaan we allemaal naar de bliksem toe
Je kunt alleen niet zeggen waar, wanneer en hoe
Maar wat doet het er toe
Ach hoe zielig

Een juffrouw bakte frikadel
Al op een petroleumstel
Terwijl zij bakte ging de bel
Het was des buurmans gade
De jongste spruit, heel bij de hand
Vond juist die vlam heel interessant
De volgende dag stond in de krant
Verzekering dekt de schade

Een sleepboot had een reuzesjouw
En vorderde niet al te gauw
Dus bond de stuurman met een touw
De veiligheidsklep stevig
Maar bij het wachten in een sluis
Vergat hij ’t touwtje per abuis
De stuurman ging niet meer naar huis
De klap was nogal hevig

Een overweg in dikke mist
Er kwam een automobilist
Hij had zich niet goed vergewist
En reed met vol gas henen
Maar ook was er een dieseltrein
Te zelfder tijd op dat stuk lijn
Ze bleken er gelijk te zijn
Van marmer was de grafsteen

Een traktor met een boer bemand
Ploegde een stuk akkerland
Maar bij het draaien kangs de kant
Geraakte hij te water
Zijn voeten raakten daarbij klem
Tussen het stuurwiel en de rem
Hij riep, maar niemand hoorde hem
Zijn lijk vond men wat later

Een zekere Brown, Amerikaan
Zou met zijn Ford uit rijden gaan
Maar halverwege bleef hij staan
Hij kon niet verder varen
Heel misnoegd stapte hij uit
Een brandend peukje in zijn snuit
Hij keek in de benzinetuit
Zijn leeftijd: 30 jaren

Een oude man uit Gaasterland
Die nam een bronzen vaas ter hand
En sloeg niet zonder tegenzin
Zijn goede vrouw de hersens in
Toen men hem hierop arresteerde
En naar de reden informeerde
Zei hij zonder plichtplegingen
Uit schoonheidsoverwegingen